ﺗﻮ ﺭﺍ ﻣﻦ ﺯﻫﺮ ﺷﯿﺮﯾﻦ ﺧﻮﺍﻧﻢ ﺍﯼ ﻋﺸﻖ؛ﮐﻪ ﻧﺎﻣﯽ ﺧﻮﺷﺘﺮ ﺍﺯ ﺍﯾﻨﺖ ﻧﺪﺍﻧﻢ ؛ﻭ ﮔﺮ ﻫﺮ ﻟﺤﻈﻪ ﺭﻧﮕﯽ ﺗﺎﺯﻩ ﮔﯿﺮﯼ ؛ﺑﻪ ﻏﯿﺮ ﺍﺯ ﺯﻫﺮ ﺷﯿﺮﯾﻨﺖ ﻧﺨﻮﺍﻧﻢ؛ ﺗﻮ ﺯﻫﺮﯼ ﺯﻫﺮ ﮔﺮﻡ ﻭ ﺳﯿﻨﻪ ﺳﻮﺯﯼ؛ ﺗﻮ ﺷﯿﺮﯾﻨﯽ ﮐﻪ ﺷﻮﺭ ﻫﺴﺘﯽ ﺍﺯ ﺗﻮﺳﺖ؛ ﺷﺮﺍﺏ ﺟﺎﻡ ﺧﻮﺭﺷﯿﺪﯼ ﮐﻪ ﺟﺎﻥ ﺭﺍ ﻧﺸﺎﻁ ﺍﺯ ﺗﻮ ﻏﻢ ﺍﺯ ﺗﻮ ، ﻣﺴﺘﯽ ﺍﺯ ﺗﻮ ؛ﺑﻪ ﺁﺳﺎﻧﯽ ﻣﺮﺍ ﺍﺯ ﻣﻦ ﺭﺑﻮﺩﯼ؛ ﺩﺭﻭﻥ ﮐﻮﺭﻩ ﻏﻢ ﺁﺯﻣﻮﺩﯼ؛ ﺩﻟﺖ ﺁﺧﺮ ﺑﻪ ﺳﺮﮔﺮﺩﺍﻧﯽ ﺍﻡ ﺳﻮﺧﺖ؛ ﻧﮕﺎﻫﻢ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺯﯾﺒﺎﯾﯽ ﮔﺸﻮﺩﯼ؛ ﺑﺴﯽ ﮔﻔﺘﻨﺪ:ﺩﻝ ﺍﺯ ﻋﺸﻖ ﺑﺮ ﮔﯿﺮ؛ ﮐﻪ:ﻧﯿﺮﻧﮓ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﻓﺴﻮﻥ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺟﺎﺩﻭ؛ ﻭﻟﯽ ﻣﺎ ﺩﻝ ﺑﻪ ﺍﻭ ﺑﺴﺘﯿﻢ ﻭ ﺩﯾﺪﯾﻢ ؛ﮐﻪ ﺍﻭ ﺯﻫﺮ ﺍﺳﺖ ﺍﻣﺎ ﻧﻮﺷﺪﺍﺭﻭﺳﺖ؛ ﭼﻪ ﻏﻢ ﺩﺍﺭﻡ ﮐﻪ ﺍﯾﻦ ﺯﻫﺮ ﺗﺐ ﺁﻟﻮﺩ؛ ﺗﻨﻢ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺟﺪﺍﯾﯽ ﻣﯽ ﮔﺪﺍﺯﺩ؛ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺷﺎﺩﻡ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻫﻨﮕﺎﻣﻪ ﺩﺭﺩ؛ ﻏﻤﯽ ﺷﯿﺮﯾﻦ ﺩﻟﻢ ﺭﺍ ﻣﯽ ﻧﻮﺍﺯﺩ؛ ﺍﮔﺮ ﻣﺮﮔﻢ ﺑﻪ ﻧﺎﻣﺮﺩﯼ ﻧﮕﯿﺮﺩ؛ ﻣﺮﺍ ﻣﻬﺮ ﺗﻮ ﺩﺭ ﺩﻝ ﺟﺎﻭﺩﺍﻧﯽ ﺳﺖ؛ ﻭ ﮔﺮ ﻋﻤﺮﻡ ﺑﻪ ﻧﺎﮐﺎﻣﯽ ﺳﺮ ﺁﯾﺪ ؛ﺗﻮ ﺭﺍ ﺩﺍﺭﻡ ﮐﻪ ﻣﺮﮔﻢ ﺯﻧﺪﮔﺎﻧﯽ ﺳﺖ
نظرات شما عزیزان:
ارسال توسط نــاهـــــیــد
آخرین مطالب
